5 „I know you're gold” [18+]

„Shor”

Przyjechałem do Los Angeles trzy godziny temu. Poszedłem do sklepu na małe zakupy. Nagle usłyszałem znajomy głos.

- Shor! Braciszku! Kopę lat! - To był Mark. Mój starszy brat. Ten mądrzejszy, ładniejszy, bardziej kochany. - Co tu robisz? - spytał.

- Przyjechałem w interesach - wyjaśniłem.

- Może wpadłbyś dziś do nas na kolację o szóstej? Stormie na pewno się ucieszy.

Stormie - doskonale pamiętam... Jedyna kobieta, którą szczerze kochałem. Była moją największą miłością. Z nią wszystko było magiczne - pierwszy pocałunek w deszczu, spacery brzegiem morza,  seks na tyłach samochodu. A potem wybrała mojego brata. Nigdy się z tym nie pogodziłem. Zerwałem z nim kontakt i wyjechałem na ponad 20 lat. Teraz nadszedł czas zemsty!

- Zgadzam się. - odpowiedziałem na pytanie Marka.

- To super! Do zobaczenia! - cieszył się jak przedszkolak.

- Do zobaczenia... - dodałem i wróciłem do wybierania towaru.

O umówionej porze wstawiłem się w domu brata. Stormie nadal wyglądała tak pięknie jak kiedyś. Ucałowałem jej dłoń, udając, że już nie mam jej za złe wyboru z przed lat.

- Poznaj nasze dzieci... To jest Riker, Rocky, Ryland... - Mark z dumą przedstawiał synów, a ja tylko czekałem kiedy ta wyliczanka się skończy. - Jest jeszcze Ross, ale wyjechał z przyjaciółmi na wycieczkę.

- "Boże! 4 synów... To się dopiero musieli naprodukować" - myślałem w duchu. Nagle do pokoju wbiegła jakaś dziewczyna. Jej włosy lśniły jak złoto, uśmiech miała taki promienny. Wyglądała jak anioł! Przypominała... no właśnie kogo?

 - A to jest Rydel. Nasza jedyna córka. Moje oczko w głowie. - dokończył Mark.

- Rydel... piękne imię. - ucałowałem dziewczynę w dłoń -  Jesteś taka podobna do matki. - blondynka uśmiechnęła się łagodnie. Mark by chyba oszalał gdyby coś się stało jego małej księżniczce. Gdyby ktoś mu ją odebrał tak jak on mi Stormie. Postanowiłem działać. Wpadłem na genialny pomysł jak ją zwabić.

- Kupiłem dom w LA. Postanowiłem tu zamieszkać i odnowić rodzinne więzi. - skierowałem te ckliwe teksty do Marka. Zawsze uważał, że rodzina jest najważniejsza i takie tam...

- To super, braciszku.- odpowiedział.

- Wiecie całe życie podróżowałem, a teraz zdrowie już nie to. Mam raka. Nie mam rodziny, dzieci... Przydałby mi się ktoś do pomocy. Ktoś kto by przyniósł zakupy, posprzątał... - dalej brnąłem w kłamstwach.

- To smutne. - Stormie uwierzyła w tą historyjkę. - Może będziesz wpadał na obiady do nas?

- Nie chciałbym sprawiać kłopotu...

- Ależ to nie kłopot! Jesteśmy rodziną. - dodała Stormie.

- A ja mogę robić wujowi zakupy i sprzątać w każdą sobotę - wtrąciła się Rydel.

- Zgoda! - uśmiechnąłem się do nich.

Na to tylko czekałem. Nie wiedziałem, że oszukanie ich pójdzie mi tak łatwo...

„Ross”

Wieczór spędziliśmy przy ognisku. Jedliśmy pieczone przysmaki i śpiewaliśmy, a ja dodatkowo grałem na gitarze.

Około 23 Raini i Calum poszli spać. Ja i Laura postanowiliśmy jeszcze się wykąpać w jeziorze, gdyż mimo tak późnej godziny było ponad 25°C. Chlapaliśmy się wodą i śmialiśmy. Po jakimś czasie Lau zrobiło się zimno, więc wyszła z wody i ruszyła do namiotu. Ja zrobiłem to samo. Usiadłem obok niej, okryłem ją ręcznikiem i przytuliłem. Siedzieliśmy tak w ciszy. W pewnym momencie wpadłem na genialny pomysł. Chwyciłem moją ukochaną gitarę Lunę i zacząłem grać. Moim zdaniem ten utwór idealnie opisywała Lau. Zaśpiewałem brunetce tylko fragment, który najbardziej do niej pasował.

You'll never be far, I'm keeping you near

Inside of my heart, you're here

Go on, it's Gotta be time, you’re starting to shine

‘Cause what you’ve got is gold

I know you’re gold oh

I know I know

I don’t need the stars in the night

I’ve found my treasure

All I need is you by my side

So shine forever, gold

I know you’re gold oh

I know you’re gold

Laura „wyrwała” mi z ręki gitarę i odłożyła ją na bok. Przytuliła się do mnie i delikatnie pocałowała. Zaczęliśmy się rozbierać. W między czasie wymienialiśmy gorące pocałunki… Przypomniał mi się wtedy jeden ze wpisów, który przeczytałem w pamiętniku mojej mamy. Był o jej pierwszej nocy... I o jakimś tam Shorze. Nigdy nie miałem odwagi się jej spytać kim on jest.

- Rossy. O czym rozmyślasz, kochanie? – dopiero głos Laury przywrócił mnie do rzeczywistości.

- A o niczym… - odparłem.

- O czymś myślałeś? Mnie nie okłamiesz.

- O Tobie kotuś. – skłamałem, bo przecież nie mogłem jej powiedzieć, że przypomniało mi się co moja matka pisała w pamiętniku i zastanawiam się kim był Shor.

- Jesteś taki uroczy. – cmoknęła mnie w nosek.

- A Ty taka piękna nago… - też ją cmoknąłem w nosek.

- Oj, nie przesadzaj... Wcale nie jestem taka piękna…

- A właśnie, że jesteś. – pocałowałem ją namiętnie i nie dałem jej nic więcej powiedzieć. Przytuliłem ją mocno.

„Laura”

Ross tulił mnie i co jakiś czas cicho szeptał do ucha „kocham Cię”. Nasze delikatne pocałunki szybko zmieniły się w bardzo namiętne, pełne pożądania. Było mi naprawdę dobrze. Nawet się nie zorientowałam kiedy Rossy „wszedł” we mnie. Zrobił to tak delikatnie, jakby bał się, że coś mi zrobi. Prawie zawsze traktował mnie jak bym była z porcelany. Podobało mi się to, że był taki czuły i troskliwy w stosunku do mnie. Z takim kimś chcę spędzić resztę mojego życia…

------------------------

Witam Was serdecznie.

Fragment "oczami Shora" w dzisiejszym rozdziale pisała kochana Rikeroholic <3

która doskonale wie co czują psychopaci ;)

Pamiętajcie, że ma ona dziś nowy rozdział na swoim blogu Let's Not Be Alone.

Piosenka z rozdziału: Owl City "Gold"

Pozdrawiam i do napisania <3