25. „W obliczu śmierci” cz.1

„Narrator”

Laura rzucała się na Rossa i wypominała mu wszystko. To ile razy ją rzucił, ile razy zranił, ile razy obraził… To, że dla niego uczyła się jeździć na rowerze, to ile razy się kochali… Za to on stał cicho. Pozwalał jej na wszystko. Na bicie, gryzienie, plucie… I ani razu jej nie oddał. Za bardzo ją kochał by to zrobić.

- Nie chcę Cię więcej widzieć! Zostaw mnie w spokoju! – krzyczała i krzyczała.

Chwyciła go za szyję i zaczęła dusić jak gęś. Później gdy widziała, że jeszcze za mało cierpi i nic go nie rusza, wbiła mu paznokcie w szyję. Wbiła je tak głęboko, że po chwili z ran, które przez to powstały zaczęły krwawić. Ross zaczął tracić przytomność. Oparł się o barierkę, ale gdy stracił przytomność poleciał do tyłu i wyleciał przez barierki.

- Ross nie! – krzyknęła Laura.

--------------------

Hejka.

Mam nadzieję, że dzisiejszy krótki i tragiczny rozdział nie popsuł Wam świątecznego nastroju.

Pozdrawiam i do napisania <3