16. „Magiczna chwila”

„Ellington”
Poszedłem z Rikerem i Rockym do domu wujka Lynchów, żeby sprawdzić czy wie coś o Delly. Drzwi były zamknięte, pukaliśmy i dzwoniliśmy dzwonkiem, ale nikt nie otwierał. Nagle usłyszeliśmy ze środka jakieś krzyki.

- Zostaw mnie! Puść! Ratunku!

- To Rydel! – rozpoznałem głos przyjaciółki.

- Otwierać! - Riker kopał w drzwi.

- Nic nie poradzimy. Trzeba wezwać policję. – Jedynie Rocky w tym towarzystwie myślał logicznie. Wyjął telefon i wykręcił numer alarmowy. –Policja? Nasza siostra jest przetrzymywana przez szaleńca… - podał adres i zakończył rozmowę. – Przyjadą najszybciej jak to możliwe. – zwrócił się do nas.

- Trzymaj się  Delly! Uratujemy Cię. – powiedziałem, choć wiedziałem, że i tak mnie nie słyszy.

Policja przybyła po 10 minutach. To chyba ich rekord.

- Proszę się odsunąć od drzwi! – krzyknął jeden z policjantów i w ciągu kilku sekund wyważył drzwi.

– Ręce do góry! - Dwóch pozostałych policjantów przewróciło Shora na podłogę i obezwładniło.

- To się nazywa mocne wejście! – skwitował Riker. Weszliśmy za nimi do mieszkania. Rydel siedziała skulona pod ścianą i trzęsła się ze strachu.

- Już dobrze. Nie płacz. – przytuliłem ją i o dziwo nie odepchnęła mnie.

- Tak się cieszę, że Was widzę. Nawet Ciebie Ellington. – powiedziała. – To było straszne.

Policjanci wyprowadzili Shora w kajdankach, a my zabraliśmy Rydel do jej domu. Na szczęście nic złego jej się nie stało. Po prostu była wystraszona. Rocky przyniósł jej do pokoju ogromny talerz ciastek.

- Słyszałem, że ciastka są dobre na wszystko. – przysunął słodkości bliżej siostry i wyszedł.

- Racja. – odpowiedziała i zabrała się za jedzenie. Widząc, że się uspokoiła chciałem też już wyjść, ale mnie zatrzymała. – Ell, słuchaj… Mogę Ci zadać jedno pytanie?

- Oczywiście, proszę. – przysunąłem się bliżej niej.

- Czy Ty… - zaczęła

- Tak. – przerwałem jej, myśląc, że wiem o co chce spytać.

- Czy Ty wiesz, że masz na sobie piżamę? – zaśmiała się. Cała Delly... Mogłem się tego spodziewać.

- Liczyłem na buziaka albo chociaż dziękuję za uratowanie życia. A Ty mi się pytasz czemu mam na sobie piżamę?! Nie miałem czasu się przebierać. Musiałem Cię ratować, bo jesteś dla mnie ważna! –wypaliłem.

-  Jestem dla Ciebie ważna? – spytała.

- Tak. Najważniejsza. – przysuwałem się bliżej niej i delikatnie pocałowałem.

- Oh, Ell… - powiedziała i odwzajemniła pocałunek. Nie wiem czy mnie kocha tak jak ja ją, czy kiedykolwiek będziemy razem, ale najważniejsze jest to co jest teraz. Chciałbym, żeby ta magiczna chwila trwała wiecznie…

---------------------------

Witamy Was serdecznie razem z Rikeroholic, która napisała w dzisiejszy rozdział.

Jak widzicie, Rydel cała i zdrowa oraz wolna

Czekamy na opinie :)

Pozdrawiamy i do napisania <3